ΔΙΕΘΝΗ

Σχετικά με την απόφαση του Τραμπ για τον Π.Ο.Υ.

Η απόφαση Τραμπ να αποσύρει τις ΗΠΑ από τη χρηματοδότηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας -στο βαθμό που υλοποιηθεί- σηματοδοτεί τη νέα φάση όξυνσης στην οποία έχει εισέλθει σε όλα τα πεδία ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός. Αυτή η φάση καθορίζεται από την επίδραση που έχουν στην ήδη δοσμένη ένταση των αντιπαραθέσεων στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο η εν εξελίξει υγειονομική κρίση, καθώς και οι συνέπειές της στη συνολική κρίση αναπαραγωγής του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος.

Για άλλη μια φορά από την ώρα του ξεσπάσματος της πανδημίας, οι εξελίξεις υπογραμμίζουν με εμφατικό τρόπο την αδίστακτη και κυνική φύση του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Όχι μόνο δεν μεριμνά για την υγεία των λαϊκών μαζών σε παγκόσμιο επίπεδο, αφήνοντάς τες ολοκληρωτικά εκτεθειμένες στην απειλή του ιού, αλλά η ίδια η λειτουργία του το ωθεί να αναιρέσει ακόμα και τις όποιες ελάχιστες δυνατότητες διεθνούς συνεννόησης και συνεργασίας που μπορεί να υφίστανται στο πλαίσιό του. Καθίσταται φανερό πως αυτό που σε συνθήκες μιας άλλης κοινωνικής οργάνωσης θα ήταν αναγκαίο και δυνατό, τώρα δεν μπορεί να σταθεί καν ως εναλλακτική πρόταση διαχείρισης, δεδομένων των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής και των αρνητικών για την εργατική τάξη συσχετισμών.
Σε αντίθεση με την άποψη που διακινείται από πολλές πλευρές, η κίνηση του Τραμπ δεν εντάσσεται απλώς σε μια απόπειρα κατασκευής ενός αποδιοπομπαίου τράγου μπροστά στην ολόπλευρη αποκάλυψη της αδιαφορίας του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για το λαό του και το στρίμωγμα των επιλογών της διοίκησής του στην προηγούμενη φάση, που τον οδήγησαν να βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο της φονικής πανδημίας. Είναι σίγουρο, βέβαια, ότι οι πιέσεις που δέχεται η σημερινή ηγεσία των ΗΠΑ από την αντιπαράθεση στο εσωτερικό του αμερικανικού κατεστημένου υπαγορεύουν ως ανάγκη και τέτοιες μεθοδεύσεις αντιπερισπασμών, καθώς και προσπάθειες «εξωτερίκευσης» της ενδοαστικής σύγκρουσης.
Ακόμα περισσότερο, τόσο για το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα παγκόσμια όσο και για τις ηγεμονεύουσες κλίκες στο πλαίσιο των ΗΠΑ, αποκτά ζωτική σημασία η διαμόρφωση νέων ιδεολογημάτων για τα αίτια της σημερινής τους «χρεοκοπίας» στα μάτια των μαζών, όταν, μάλιστα, όλα όσα επιμελώς είχαν διαμορφωθεί εδώ και δεκαετίες για τον «παντοδύναμο» καπιταλισμό και τον φύσει και θέσει ανώτερο «αναπτυγμένο» κόσμο καταρρέουν με πάταγο. Κανένα άλλοθι, όμως, δεν δικαιούνται οι ιθύνοντες, ούτε μπορούν να σταθούν στα σοβαρά οι δικαιολογίες ότι ο ιός τούς έπιασε «απροετοίμαστους», μιας και είναι συνειδητή πολιτική τους επιλογή η θυσία της υγείας και της ζωής των πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Άλλωστε, γνώριζαν εδώ και μήνες, απλώς οι υπολογισμοί που έκαναν ήταν άλλοι. Ακόμα και αν είναι βάσιμη η κατηγορία προς την Κίνα ότι απέκρυπτε στοιχεία για την πανδημία υπό την κάλυψη του διευθυντή του Π.Ο.Υ., οι αποκαλύψεις για το γεγονός ότι η αμερικανική ηγεσία ήταν ενημερωμένη για τον ιό από τα τέλη της προηγούμενης χρονιάς διαδέχονται η μια την άλλη.
Από την πρώτη στιγμή της εμφάνισης του κορονοϊού, οι δυσκολίες του κινέζικου ιμπεριαλισμού αξιοποιήθηκαν γεωπολιτικά από τις ΗΠΑ, στην κατεύθυνση της έντασης του εμπορικού πολέμου και της συνολικής πίεσης που του ασκούν, με στόχο την ανακοπή της πορείας μετασχηματισμού του σε ιμπεριαλιστική δύναμη παγκόσμιας εμβέλειας. Στη σημερινή πανδημική φάση, η υγειονομική κρίση έχει συγχωνευτεί οργανικά με την προϋπάρχουσα γενικευμένη κρίση του συστήματος και τον παροξυσμό των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό και απρόβλεπτο μίγμα. Κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη επιδιώκει να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία και από αυτήν την άποψη, επιχειρώντας να διαμορφώσει για λογαριασμό της όρους ικανούς να της δώσουν το προβάδισμα έναντι των υπολοίπων.
Η απόφαση της διοίκησης Τραμπ, λοιπόν, για την αναστολή της χρηματοδότησης του Π.Ο.Υ. εντάσσεται ακριβώς στο παραπάνω πλαίσιο. Μέσω αυτής, η κυρίαρχη κλίκα στις ΗΠΑ επιδιώκει, με τον «κλασικό» πλέον γι' αυτήν τρόπο τα τελευταία χρόνια, να επαναπροσδιορίσει τους όρους των σχέσεών της με ανταγωνιστές και συμμάχους, εν μέσω πανδημίας και με όχημα έναν θεσμό στον οποίο επί χρόνια επικρατούσε απόλυτα, αλλά σήμερα βιώνει και εκεί τη σχετική της αποδυνάμωση προς όφελος τρίτων, κυρίως του κινέζικου ιμπεριαλισμού που κερδίζει έδαφος. Θεωρεί ότι αυτή η νέα σχέση πρέπει να γίνει τώρα στην αναμπουμπούλα κι όχι όταν θα κάτσει ο κουρνιαχτός, που μπορεί να βγάλει άλλη διάταξη και συσχετισμούς. Στην προσπάθειά της αυτή, γίνεται ήδη ορατή η προοπτική αντισυσπειρώσεων, με χαρακτηριστική την περίπτωση της Ρωσίας που επιχειρεί να επωφεληθεί τόσο αναφορικά με τη σχέση της με την Κίνα όσο και με τις σφήνες που βάζει εντός της Δύσης. Σε όλες αυτές τις κινήσεις εκφράζεται η πρόθεση μερίδων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού να μεταθέσουν όσα περισσότερα από τα βάρη της επερχόμενης κρίσης στους ανταγωνιστές τους, καθώς και στις αδύναμες-εξαρτημένες χώρες που θα πληρώσουν το τίμημα. Αντίστοιχες φιλοδοξίες εκδηλώνουν, προφανώς, όλες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις -πρώτης και δεύτερης γραμμής-, ενώ η στόχευση όλων αυτών καθώς και του συνόλου των αστικών τάξεων όπου γης προς τους λαούς και την εργατική τάξη πρέπει να θεωρείται σταθερή και δεδομένη.
Πίσω από τον «αιφνιδιασμό» που επιχειρεί ο Τραμπ κρύβεται και ο αγώνας δρόμου των ισχυρών του πλανήτη που τις τελευταίες εβδομάδες έχει εκδηλωθεί απροκάλυπτα σε ένα από τα πιο κρίσιμα πεδία για τις τρέχουσες εξελίξεις. Αυτός αφορά τον ανταγωνισμό για τον έλεγχο του ιατρικού-φαρμακευτικού-βιομηχανικού συμπλέγματος, τμήμα του οποίου καθορίζεται και από τους συμβιβασμούς που διαμορφώνονται εντός του Π.Ο.Υ. Η λυσσασμένη μάχη για τις πατέντες εμβολίων και φαρμάκων που συντελείται είναι ενδεικτική, ενώ η ανθρωπότητα έγινε μάρτυρας ακόμα και περιστατικών ανοιχτής ιμπεριαλιστικής-κρατικής «πειρατείας» πάνω στα αποθέματα των ιατρικών προμηθειών. Η πανδημία, επιπλέον, ανέδειξε ως κομβικό ζήτημα για κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη τη δυνατότητα άμεσης εποπτείας στην παραγωγή όλου αυτού του υλικού, το οποίο εκφράζεται με τις προσπάθειες μιας σειράς κρατών να την επαναφέρουν στην εθνική τους βάση, ακυρώνοντας επιλογές προηγούμενων δεκαετιών που -για λόγους μεγαλύτερης κερδοφορίας των αντίστοιχων μονωπωλίων- άφηναν αυτό το προνόμιο στην Κίνα και άλλες χώρες της Ασίας.

Τα σπασμένα της κρίσης και των ανταγωνισμών θα τα πληρώσουν οι λαοί! Από κοινού με τις τεράστιες θυσίες που καλούνται σήμερα να κάνουν για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, το βέβαιο είναι πως το ξεσάλωμα της κόντρας των μεγάλων παικτών της παγκόσμιας σκακιέρας θα φέρει νέα δεινά και δυστυχία. Την επίθεση στα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα θα συνοδεύσει και η επέλαση του ιμπεριαλισμού, για να ρημάξει ό,τι άφησε όρθιο από τον προηγούμενο κύκλο. Η λαϊκή πάλη μπορεί και πρέπει να βάλει φραγμό στα εφιαλτικά σχέδια.

Προηγούμενo Πρωτοσέλιδο Επόμενo

ΠΟΛΙΤΙΚΗ