«Δανεισμό» και «ενοικίαση» εργαζομένων μεταξύ επιχειρήσεων πρότεινε ο ΣΕΒ, επιβεβαιώνοντας πως το κεφάλαιο είναι αποφασισμένο να αξιοποιήσει στο έπακρο την «ευκαιρία» (για το ίδιο) που γέννησε η πανδημία. Την πρόταση που επιδιώκει την πλήρη διάλυση των σχέσεων εργασίας, τη βάφτισαν «συνεργασία επιχειρήσεων για διατήρηση των θέσεων εργασίας» και παρουσιάζεται σαν απάντηση στο αδιέξοδο που βιώνουν χιλιάδες εργαζόμενοι, οι οποίοι από το ξέσπασμα της πανδημίας και μετά βρίσκονται στον αέρα.
Σύμφωνα με την πρόταση του ΣΕΒ λοιπόν, οι κενές θέσεις εργασίας που προκύπτουν σε τομείς που λόγω της νέας συγκυρίας παρουσιάζουν αύξηση εργασιών, θα καλύπτονται από το πλεονάζον προσωπικό των επιχειρήσεων που εμφανίζουν μείωση. Με λίγα λόγια, το νέο μοντέλο εργαζόμενου που οραματίζεται ο ΣΕΒ (με τις ευλογίες της κυβέρνησης βέβαια), είναι ο εργαζόμενος-λάστιχο, που θα γίνεται μπαλάκι μεταξύ διαφορετικών εργοδοτών και θα δουλεύει χωρίς δικαιώματα, αλλά θα πρέπει να λέει κι ευχαριστώ για τη θέση εργασίας του που «διατηρήθηκε»!
Η «μεγαλόπνοη» πρόταση του ΣΕΒ προβλέπει τρεις μορφές «συνεργασίας». Η πρώτη, ο δανεισμός εργαζομένων μέσω εταιριών προσωρινής απασχόλησης ή μεταξύ εταιρειών του ίδιου ομίλου, προβλέπεται ήδη από τη νομοθεσία κι επικυρώθηκε από την πρόσφατη ΠΝΠ (68/20.3.2020). Το δεύτερο σχήμα αφορά δανεισμό μεταξύ ανεξάρτητων επιχειρήσεων, με προσωπικό προμηθευτών ή πελατών που έχει βρεθεί εκτός εργασίας. Το τρίτο προβλέπει την επέκταση επιχειρηματικών συνεργασιών σε τμήματα παραγωγής και διανομής προϊόντων, για λογαριασμό τρίτων.
Μ’ αυτή την πρόταση, ο ΣΕΒ επιδιώκει να δώσει ένα γερό χτύπημα στις ήδη τσακισμένες εργασιακές σχέσεις και να πάει πολλά βήματα παραπέρα τις ελαστικές μορφές εργασίας, επεκτείνοντας το δανεισμό εργαζομένων και τις υπεργολαβίες. Όπως δηλώνει άλλωστε, «υπό το καθεστώς πρωτοφανών συνθηκών, πρέπει να είμαστε ανοιχτοί σε νέες προσεγγίσεις, εργαλεία και πρακτικές», κάνοντας φανερό ποιες είναι οι διαθέσεις για την επόμενη μέρα. Δεν είναι τυχαίο πως και για το ζήτημα της τηλεργασίας δηλώνει υπέρμαχος, ενώ υπερτονίζει την ανάγκη να διατηρηθεί και μετά τη λήξη της πανδημίας. Και πάλι –φυσικά– στο όνομα της «διασφάλισης θέσεων εργασίας» και του «κοινού συμφέροντος εργοδοτών κι εργαζομένων»!
Από κοινού, κεφάλαιο και κυβέρνηση, επιδιώκουν να βάλουν ταφόπλακα στη δουλειά με δικαιώματα και ν’ ανοίξουν ένα νέο γύρο επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων και της εργατικής τάξης. Απροκάλυπτα παραδέχονται πως τα «έκτακτα μέτρα» ήρθαν για να μείνουν. Το ασφυκτικό πλαίσιο του εργασιακού μεσαίωνα, των πετσοκομμένων μισθών, της ελαστικοποίησης, των απολύσεων και της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, θέλουν να γίνει καθεστώς και το δηλώνουν ευθαρσώς! Ο μόνος φραγμός που μπορεί να ανακόψει την ξέφρενη επίθεσή τους είναι η οργάνωση και ο ανυποχώρητος αγώνας του λαού και των εργαζομένων!
