Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Όρεγκον κατέγραψαν τον ήχο που κάνουν τα παγόβουνα όταν σπάνε στον βυθό. «Σε διάστημα μιας ώρας η ηχητική ενέργεια του παγόβουνου που έσπαγε αντιστοιχούσε στον ήχο που θα έκαναν 200 σουπερτάνκερ ταυτόχρονα», αναφέρουν στη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Oceanography. Η λίγων ωρών συγκέντρωση εργαζομένων στον χώρο της υγείας, την 7η του Απρίλη, με τη μορφή συμβολικής κινητοποίησης στο προαύλιο των νοσοκομείων, κατάφερε να σπάσει τον «πάγο» της σιωπής και να προκαλέσει «θόρυβο» σχολίων ανάλογο με το σπάσιμο των πάγων στην Ανταρκτική. Πιθανά μεγαλύτερο από τον «θόρυβο» που οι «εμπνευστές» αυτής της συμβολικής δράσης, όπως την χαρακτήρισαν και οι ίδιοι, να επιδίωκαν, γεγονός που φάνηκε από τη μη προσπάθεια μαζικοποίησής της από υγειονομικούς και λαό.
Κλείνουμε την τρίτη εβδομάδα από τότε που εξαγγέλθηκε η καθολική απαγόρευση της κυκλοφορίας και επιβλήθηκε κλίμα σιωπής σε ολόκληρη τη χώρα. «Μένουμε σπίτι», «ακούμε τους ειδικούς», δεν κυκλοφορούμε «άσκοπα» και προπάντων αφήνουμε την κυβέρνηση να επιτελέσει το θεάρεστο έργο της, χωρίς να την αμφισβητούμε. Τα ΜΜΕ πιστά στην υπηρεσία των κυβερνώντων και στην υλοποίηση της παραπάνω γραμμής, σχολίασαν την 7η του Απρίλη κάνοντας λόγο για «απερισκεψία» των εργαζομένων, για υποτίμηση της προσπάθειας των πολιτών που ακολουθούν, με σοβαρότητα όλο αυτό το διάστημα, τις οδηγίες που δίνονται. Αναφέρονταν στους ίδιους πολίτες που «πλημμύρισαν» την παραλία της Θεσ/νίκης, που κάνουν ουρές στις τράπεζες, που είναι «ανεύθυνοι» και δια μαγείας… μετατράπηκαν στο αντίθετό τους. Όπως στο αντίθετό τους μετατράπηκαν οι «ήρωες με τις λευκές και πράσινες μπλούζες», όταν αποφάσισαν να εκφράσουν τις δίκαιες απαιτήσεις τους.
Τα μέσα ενημέρωσης και οι «αντικειμενικοί» δημοσιογράφοι δεν είπαν λέξη για τα αιτήματα των υγειονομικών για μαζικές προσλήψεις, για μέσα προστασίας, για δωρεάν διαγνωστικό έλεγχο, δηλαδή για τα «ψιλά γράμματα». Όπως «ξεχνούν» καθημερινά να αναφέρουν τις καταγγελίες εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια, τις αυθαιρεσίες της εργοδοσίας, ότι ενώ μας καλούν να μην συνωστιζόμαστε, έχουν μειώσει τα δρομολόγια μετρό και λεωφορείων. Θέλουν να κρύψουν την πραγματικότητα που βιώνει ο λαός, θέλουν να ξεχάσουμε ότι το σύστημα υγείας έχει διαλυθεί εδώ και δεκαετίες και γι’ αυτό συστηματικά «ξεχνούν» να καταγγείλουν τις αληθινά επικίνδυνες καταστάσεις.
Φάνηκε για άλλη μία φορά ότι το «Μένουμε Σπίτι» έχει και πολιτική πλευρά (όχι μόνο υγειονομική) και σημαίνει «μένουμε σιωπηλοί». Πότε, όμως, εξαγγέλθηκε η απαγόρευση διακίνησης απόψεων, μοιράσματος προκήρυξης; Ας σας ενημερώσουμε, λοιπόν, και εμείς ότι η φωνή των εργαζομένων και του λαού δεν θα σταματήσει να ακούγεται, ακόμα και αν απαγορευτεί η διακίνηση των απόψεων, γιατί δεν θα σταματήσει η ίδια η πολιτική του συστήματος να αποδεικνύει καθημερινά ότι μας έχει αναλώσιμους και ότι δεν «χωράμε» στον κόσμο τους. Γιατί οι υγειονομικοί έχουν γίνει λάστιχο, γιατί πεθαίνουν νέοι άνθρωποι χωρίς να μπορούν να φτάσουν στον γιατρό, γιατί ο λαός φοβάται να μην αρρωστήσει και χρειαστεί να πλησιάσει τα διαλυμένα νοσοκομεία, γιατί φοβάται ότι θα πεινάσουν τα παιδιά του τώρα που τον απέλυσαν. Γιατί φοιτητές-μαθητές ζουν με το άγχος αν θα χάσουν τη χρονιά. Γιατί κανείς δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια στα πρόστιμα που δόθηκαν στους άστεγους, να ξεχάσει ότι οι πρόσφυγες αντιμετωπίζονται σαν κατώτεροι άνθρωποι και σε αυτούς δεν ισχύει καμία απαγόρευση συνωστισμού.
Τώρα που ο «πάγος» της σιωπής έσπασε, αποκαλύφθηκε αυτό που φοβούνται περισσότερο από τον «αόρατο εχθρό», να βρουν τον λαό απέναντί τους. Ο «θόρυβος» που προκάλεσε το σπάσιμο του «πάγου» απέδειξε ότι δεν τους «ενόχλησε» ο συνωστισμός των εργαζομένων, που τήρησαν αποστάσεις ασφαλείας και είχαν πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, αλλά το «περιεχόμενο» του συνωστισμού, δηλαδή τα αιτήματα λαού και ιατρονοσηλευτικού προσωπικού. Γιατί αυτό που επιδιώκουν είναι η φίμωση και το κρύψιμο κάτω από το χαλί των πραγματικών προβλημάτων. Φαίνεται άλλωστε και από το γεγονός ότι τα μέτρα που παίρνονται δεν χαρακτηρίζονται από την ουσιαστική ενίσχυση τους συστήματος υγείας, αλλά από την απαγόρευση και την καταστολή. Ας σταματήσουν, επιτέλους, να εκμεταλλεύονται και να εργαλειοποιούν την πραγματική ανησυχία, τον αληθινό φόβο του λαού για το πώς θα βγούμε από αυτή την υγειονομική κρίση, που δεν έχουν καμία σχέση με τον δικό τους φόβο. Γιατί ο δικός τους φόβος εκφράστηκε, όπως συνηθίζουν να κάνουν, με την επέμβαση της αστυνομίας στο Γ.Ν.Α. «Ευαγγελισμός». Και κάτι τελευταίο. Είναι σημαντικό τώρα που ο «πάγος» έσπασε, να επιμείνουμε στον δρόμο της διεκδίκησης των δικαιωμάτων σε ζωή και υγεία, χωρίς να περιμένουμε τον επόμενο… παγετώνα.
