Οι καταγγελίες από εργαζόμενους στους ΟΤΑ δεν έχουν τέλος από την πρώτη μέρα εφαρμογής των μέτρων ως και σήμερα. Οι δημοτικές αρχές σε όλη τη χώρα εκμεταλλεύονται την κατάσταση που επικρατεί με όποιον τρόπο μπορούν. Τη στιγμή που ακούμε για μεγάλα ποσά που δίνονται από το κεντρικό κράτος για την ενίσχυση υπηρεσιών στους δήμους, την ίδια στιγμή οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ συνεχίζουν να δουλεύουν με τους ίδιους και χειρότερους όρους. Πού πηγαίνουν τελικά τα λεφτά; Υπερωρίες απλήρωτες, μετακινήσεις σε διάφορα πόστα χωρίς τα απαραίτητα έγγραφα, χωρίς να φαίνεται πού δουλεύουν και πόσο, ωράριο μέχρι τις 22:00 σε κάποιες υπηρεσίες με τηλεφωνικά κέντρα· νέες προσλήψεις δεν γίνονται και όπου έχουν ανακοινωθεί έχουν αργήσει πολύ, κόψιμο των αδειών ειδικού σκοπού, αναστολή συμβάσεων ακόμη και σε εργαζόμενους αορίστου χρόνου και σχέδια για να μπουν ιδιώτες στους δήμους. Όσο για τα μέτρα προστασίας, αυτά αποτελούν «πολυτέλεια». Συνεχίζουν οι δήμαρχοι να εκμεταλλεύονται την αγωνία, το φόβο και την ανασφάλεια των εργαζομένων που έχει χτυπήσει κόκκινο λόγω της πανδημίας και των σκληρών μέτρων, μέσα στο κλίμα της τρομοκρατίας και καταστολής που επικρατεί με τις απαγορεύσεις. Οι εργαζόμενοι νιώθουν ακόμη πιο εγκλωβισμένοι σε αυτές τις συνθήκες, έχουν καταλάβει ωστόσο τι παίζεται στις πλάτες τους αλλά και τι τους περιμένει στο μέλλον.
Στις υπηρεσίες καθαριότητας, τα μέσα ατομικής προστασίας εξακολουθούν να μη δίνονται όλα, αλλά και να μην είναι κατάλληλα ώστε να προστατευτούν οι εργαζόμενοι. Η εντατικοποίηση στη δουλειά αυξάνεται λόγω των μόνιμων ελλείψεων στο προσωπικό, που μειώνεται ακόμα πιο πολύ αυτές τις μέρες, ενώ λόγος για νέες προσλήψεις κανένας. Το μόνο που προτείνεται σαν λύση είναι να αναλάβουν ιδιωτικές εταιρείες την καθαριότητα, όπως προβλέπει και η σχετική ΠΝΠ. Όλες οι ΠΝΠ μέχρι σήμερα έχουν καταφέρει να δώσουν το ελεύθερο στις δημοτικές αρχές να πράττουν όπως θέλουν σε βάρος των εργαζομένων.
Οι εργαζόμενοι στους παιδικούς σταθμούς βρίσκονται από δω κι από κει, σε διάφορες υπηρεσίες ανάλογα με τις αποφάσεις των δημάρχων. Ταυτόχρονα, δέχονται πιέσεις για τηλεργασία παρ’ όλο που έχουν μετακινηθεί, ώστε να υπάρχει λένε βοήθεια στους γονείς που έχουν εγκλωβιστεί με τα παιδιά τους στο σπίτι. Κι όλο αυτό το πλασάρουν στους εργαζόμενους με πολλά «λουλούδια και χαρές», λες και η συμμετοχή των βρεφών και των νηπίων στους σταθμούς μπορεί να υποκατασταθεί από μια οθόνη, λες και οι παιδαγωγοί διαθέτουν τα απαραίτητα υλικά στο σπίτι τους ώστε να υλοποιήσουν τέτοια προγράμματα ή όλες οι οικογένειες έχουν δυνατότητα να τα ακολουθήσουν. Άραγε τέτοιου είδους προγράμματα θα εφαρμοστούν μόνο τώρα που υπάρχει «ανάγκη» ή ήρθαν για να μείνουν κι αυτά όπως τόσα άλλα; Άραγε τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών θα έχουν δικαίωμα πρόσβασης σε παιδικό σταθμό ή θα πρέπει να «απασχολούνται» με διαδικτυακές «δραστηριότητες»; Ζήλεψαν οι δήμαρχοι την εκμετάλλευση και το ξεζούμισμα των εργαζόμενων στους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς από τ’ αφεντικά τους. Όλες αυτές οι προσπάθειες για ακόμη μια φορά δείχνουν πως, καταπατώντας τα δικαιώματα των εργαζόμενων, οι δημοτικές αρχές θέλουν να εντυπωσιάσουν και να κερδίσουν τους δημότες-ψηφοφόρους τους.
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, τόσο η ΑΔΕΔΥ όσο και η ΠΟΕ-ΟΤΑ, είναι απούσες. Οι ανακοινώσεις τους ελάχιστες και στην ουσία δε λένε και τίποτα. Θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι φταίνε τα απαγορευτικά μέτρα που είναι εξαφανισμένοι και άπραγοι, αλλά έτσι ήταν και πριν. Πολλά πρωτοβάθμια σωματεία βρίσκονται στην ίδια κατάσταση, διαλυμένα και χωρίς επικοινωνία με τους εργαζόμενους, αφήνοντάς τους ακάλυπτους απέναντι στην αυθαιρεσία των δημοτικών αρχών. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που πρέπει σήμερα να βάλουν φρένο στη φόρα που έχουν πάρει οι δήμαρχοι να τους κάνουν λάστιχο και να τσακίσουν ό,τι δικαίωμα τους έχει απομείνει. Οι αυριανές εργασιακές συνθήκες που θέλουν να διαμορφώσουν στους ΟΤΑ, θα είναι πολύ χειρότερες. Καμία υποχώρηση των εργαζόμενων απέναντι στις ορέξεις των δημάρχων δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή.
