Από τις πρώτες μέρες αυτής της πρωτόγνωρης κατάστασης που ζούμε, αυτό που μας απασχόλησε πολύ έντονα ήταν το πώς θα μπορέσουμε να διασφαλίσουμε την δυνατότητα παρέμβασης σε μαζικούς χώρους, στις γειτονιές και στις πόλεις μας. Πώς θα μπορέσουμε να εξασφαλίσουμε μια συνέχεια στην άμεση επικοινωνία με τον λαό, εκεί όπου ζούμε και παρεμβαίνουμε. Θεωρούσαμε και θεωρούμε πολύ σημαντική τη δυνατότητα άμεσης επαφής, συζήτησης, ακόμα και αντιπαράθεσης με εργαζόμενους, άνεργους, μαθητές.
Με πανό, προκηρύξεις και αφίσες προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε με τον λαό στις γειτονιές της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και των υπολοίπων πόλεων. Από την Κρήτη ως την Ξάνθη και από τη Μυτιλήνη και τη Σάμο ως τα Γιάννενα και την Πάτρα, στόχος μας ήταν να στείλουμε το μήνυμα ότι δεν θα αναστείλουμε τη δράση μας και να δώσουμε κουράγιο στον λαό που βρέθηκε μπροστά σε μια πρωτόγνωρη υγειονομική, οικονομική, πολιτική και ιδεολογική κρίση. Απέναντι στην ατομική ευθύνη που προβάλει η κυβέρνηση και όλοι οι εκφραστές του συστήματος, απαντήσαμε ότι επιμένουμε στη συλλογική πάλη και τη διεκδίκηση.
Δεν είχαμε δεδομένα για το πώς ο λαός θα στεκόταν απέναντί μας, αν θα τον τρόμαζε η προσπάθεια επικοινωνίας ακόμα και με το μοίρασμα μιας ανακοίνωσης. Αν θα δίσταζε κάτω από την απειλή της μόλυνσης από τον κορωνοϊό. Η ανταπόκριση του κόσμου επιβεβαίωσε την απόφασή μας. Φανερά ανήσυχος και προβληματισμένος, αναζητούσε να ακούσει μια διαφορετική άποψη. Συμφωνούσε με τα αιτήματα για δωρεάν πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίας υγείας για όλους, χωρίς διακρίσεις και προϋποθέσεις. Ήταν εμφανής και η ανησυχία όλων για την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα. Συναντήσαμε δεκάδες άνεργους που δεν δικαιούνται κανένα επίδομα. Πολλοί ήταν αυτοί που είχαν μόλις απολυθεί ή μπει σε διαθεσιμότητα και ανησυχούσαν για το πότε και αν θα πάρουν το βοήθημα των 800 ευρώ. Η συντριπτική πλειοψηφία ήταν πολύ ανήσυχη για το τι πρόκειται να ακολουθήσει, κυρίως στην οικονομία και τους χώρους δουλειάς.
Όπως η ταξική πάλη δεν μπορεί να κάνει διάλλειμα, έτσι και οι παρεμβάσεις σε γειτονιές και χώρους δουλειάς πρέπει να συνεχιστούν. Οι κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν στις 7 Απρίλη αποτέλεσαν μια πρώτη μαζική απάντηση στην πολιτική της κυβέρνησης που πρέπει να συνεχιστεί. Με όλες μας τις δυνάμεις, θα συνεχίσουμε να παρεμβαίνουμε με τους τρόπος που ξέρουμε και με νέους που θα σκεφτούμε, για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που βάζουν τα περιοριστικά μέτρα της κυβέρνησης. Απέναντι σε μια κυβέρνηση και ένα αστικό κράτος που αξιοποιεί ακόμα και την υγειονομική κρίση για να καταπατήσει ελευθερίες και δικαιώματα, πρέπει να συνεχίσουμε να παλεύουμε, να καλούμε τον λαό να αντισταθεί, να δίνουμε και να παίρνουμε κουράγιο. Δεν σταματάμε τη δράση μας, δεν δίνουμε ραντεβού για μετά. Επιμένουμε και διεκδικούμε, τώρα και κάθε μέρα.
