Όταν η απειλή απλώνεται παντού, όταν το πρωτόγνωρο είναι επικίνδυνο, όταν η ασθένεια δεν έχει γιατρικό, όταν ο χθεσινός εχθρός είναι ο σημερινός «προστάτης», όταν στον παραλογισμό του συστήματος δεν δίνεται καμιά λογική εξήγηση, όταν δεν υπάρχει αποκούμπι, όταν σκορπίζονται παντού οι ψευδαισθήσεις, τότε με ευκολία βυθίζεται κάποιος σ’ αυτές. Η φαντασιοπληξία δίνει κάποια παρηγοριά.
Δύσκολο να εξηγήσει κάποιος τον καταστροφικό παραλογισμό του συστήματος χωρίς τα κατασυκοφαντημένα εργαλεία του μαρξισμού. Το σύστημα γεννά τα δικά του μέτρα και σταθμά, που «εξηγούν» χωρίς να κρίνουν και όταν κρίνουν, το δικαιολογούν και το δικαιώνουν. Η θρησκεία, η μεταφυσική, τα ξόρκια και οι προσευχές, τα ζώδια και οι καφετζούδες, ο φασισμός και ο ρατσισμός υπόσχονται να σε απαλλάξουν από καθετί ενοχλητικό. Έχουν διαφορές μεταξύ τους, αλλά κινούνται στους ίδιους κύκλους, μάχονται και ανέχεται το ένα θεώρημα το άλλο. Πείθουν, γιατί είναι αυτό που ήδη υπάρχει, σερβιρισμένο απλοϊκά, με νέο περιτύλιγμα που ενσωματώνει την οργή.
Οι θεωρίες συνομωσίας, που έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο, τον έντυπο και περιοδικό τύπο, επηρεάζουν πολύ κόσμο. Ξετυλίγουν το κουβάρι της διαπλοκής και διεγείρουν το αστυνομικό δαιμόνιο του κοινού τους. Δεν προχωρούν σε βάθος την ανάλυσή του, δεν ακουμπούν τις ρίζες του συστήματος, δεν το αμφισβητούν. Μένουν στη διαχείρισή του και ψαρεύουν σε θολά νερά. Παράγονται και διαδίδονται από ακροδεξιές, φασιστικές, χριστιανικές και παραχριστιανικές οργανώσεις και ομάδες. Επίσης, τις διαβάζουμε σε στρατιωτικά-μιλιταριστικά περιοδικά.
Χωρίζονται σε δυο κατηγορίες. Η πρώτη, που με κάποιο τρόπο ασκεί γοητεία σε αριστερό κοινό, θεωρεί πως ο ιός είναι κατασκευασμένος στα πλαίσια βιολογικού πολέμου, στα εργαστήρια κάποιων χωρών, Κίνας ή Αμερικής κυρίως, εξαπολύθηκε επίτηδες ή ξέφυγε από αυτά. Η δεύτερη, με τους φανατικούς οπαδούς, ισχυρίζεται, πως δεν υπάρχει πανδημία και πως όλα αυτά που βιώνει η ανθρωπότητα είναι ψυχολογικός πόλεμος. Όλα γίνονται για να χτυπηθεί ο ελληνισμός, η ορθοδοξία και η χριστιανική Δύση. Ο Βελόπουλος και η Μακρή, που δήλωσε ότι θα μεταλάβει, ανήκουν σε αυτή.
Η επίσημη εκκλησία, μετά την αρχική της ανταρσία, συμμορφώθηκε με τις υποδείξεις των λοιμωξιολόγων. Όμως, έστω και κεκλεισμένων θυρών, ο μεσαίωνας που χαρακτηρίζει το κήρυγμα αναμεταδίδεται ζωντανά από τον άμβωνα και απ’ τα κανάλια.
Οι Δεσποτάδες λένε πως «τα αίτια των επιδημιών δεν είναι τα μικρόβια αλλά τα αφύσικα σαρκικά αμαρτήματα, εντός και εκτός γάμου, οι εκτρώσεις, οι βλαστήμιες ή αθεΐες που γίνονται επάγγελμα πλέον, που γίνεται νόμος, που διδάσκονται». Θεία τιμωρία η ασθένεια! Οι ιερείς ισχυρίζονται πως τα προβλήματα «δεν τα φέρνει ο Θεός. Ο Θεός θα τα χρησιμοποιήσει για να κάνει θαύματα», αυτός μόνο μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα.
Η εκκλησία δεν ανέχεται καμία αμφισβήτηση των θείων μυστηρίων. «Ο θεός να μας φυλάει… όχι από την αρρώστια αλλά από την ολιγοπιστία και τη μικροπιστία… Αύριο να σας πουν θα κολλήσουμε από τη θεία κοινωνία…». Κάποιοι ιερείς βγάζουν κυνικά τον ρατσισμό τους. «Ο θεός θα χρησιμοποιήσει αυτές τις αρρώστιες για να λύσει προβλήματα, που τώρα φαίνονται σε μας άλυτα. Ένα μόνο θα σας πω… Θα λύσει το μεταναστευτικό μέσα σε αυτά τα προβλήματα. Και θα είναι ικανοποιημένοι όλοι»! Ποιος δεν κατάλαβε; Ανοσία αγέλης για τους πρόσφυγες, λοιπόν!
Σε συνθήκες εγκλεισμού και απαγορεύσεων, ο «θείος λόγος» σπέρνει άκριτα και ανενόχλητα δηλητήριο. Τα ΜΜΕ δεν κριτικάρουν την εκκλησία, αλλά του πιστούς. Τους τυφλώνουν και του καταλογίζουν στραβομάρα.
Αποδεικνύεται καθημερινά πως η θρησκεία που αλυσοδένει την ψυχή είναι «ο απατηλός ήλιος που κινείται γύρω από τον άνθρωπο όσο καιρό αυτός δεν κινείται γύρω από τον εαυτό του». Είναι «η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου». Ο αγώνας κατά της θρησκείας είναι ο αγώνας ενάντια του κόσμου που είναι το πνευματικό του άρωμα.
Τον πιστό τον κερδίζει το κίνημα με τον αγώνα και τα ιδανικά του.
